بازگشت
زن ای الاهه خورشید آسمان برخیز
عبدالو کیل کوچی عبدالو کیل کوچی

 

به استقبال هشتم مارچ 

زن ای الاهه خورشید آسمان برخیز              زن ای ستاره پرنور  کهکشان   برخیز

زن ای  سپیده  آفاق  و پر تو  تابان               زن ! ای طلیعه زیباییء جهان   برخیز

زکنج محنت وزندان وتیره روزیها                بسوی روزن پر شور وبی امان برخیز

زکنج عزلت و بیچارگی و  تنهایی                 به نهضت زن وبا جنبش زنان  برخیز

زخوابهای پریشان و رنج بی پایان                بسوی فتح وظفر شاد و شاد مان برخیز

زقید  بند و اسارت  بسوی  آزادی                 بپا شو ای زن افغان وجاویدان  برخیز

زخار وخاشه وخاشاک ونامرادیها                 به گلشن و گل امید     کامران  برخیز

بسوی  زروه  آزادگی به پرواز آ                  زروی خاره وخاشاک   آشیان  برخیز

به شاهرای ترقی وصلح و آزادی                  به پای قافله با کار و   کاروان برخیز

بغم نشسته مباش ای زن غیوروطن                بسوی جنبش سرتاسر   زنان   برخیز

مباش عاجز و بیکارناتوان وغریب                به کار زار به بازوی  پرتوان  برخیز

مباد  گیسوی  پاکت  بدست ناپاکان                 تو سرفرازی وپاکیزه  وعیان  برخیز

تویی مظاهر هستی وصلح وآزادی                 به فکر روشن واندیشه جوان  برخیز

تویی   حماسهء  تاریخ  آریایی ها                  به ا وج  قله  تاریخ     آریان  برخیز

بده بدست زن بی دفاع میهن دست                  پیء نجات زنان وطن به جان  برخیز

مکن خطرزنهنگ وطلاطم گرداب                 زپای موج صدف گیر قهرمان برخیز

به آتشیکه دل وجان خویش میسوزی               بزن بریش و  قبای    منافقان  برخیز

رهاکن ازکف کفتار پیردخت صغیر                زقال و قیل  دغا عقد ناکسان  برخیز

مباش  ایمن  از افسون دشمن مکار                 پی رهایی ازین رنج بیکران  برخیز

                  

به استقبال مهاجران عزیز افغان                                          

رفتی وبدل مهر و تمنای تو باقیست

 

رفتی وبدل مهر و تمنای تو  با  قیست       بر خیز و بیا سوی وطن ، جای تو خالیست

ای رفته زدامان وطن سوی  وطن ها        با ز آ که در آغوش وطن جای  تو خالیست

ای   بلبل   شوریده   ز آلام   سفر ها        بر گرد  و  بیا سوی چمن جای تو خالیست

پر واز   خیال  تو  بود   جانب   آفاق        در خانه و در دشت ودمن جای تو خالیست

با یک گل   افسرده  بهاران نتوان شد         در گلشن و  گلزار  وطن جای تو خالیست

   هرخارخسی  نیست چوهرسروخرامان        در باغ  پر از مشک ختن جای تو خالیست

   برخیز بیا صا حب  این خانه تو هستی        در قلب  و دل  خلق وطن جای تو خالیست

   شیرین و عزیز است وطن بر همه دلها        ای قوت  دلهای  وطن  جای   تو خالیست    

    بی ما و تواین خاک وطن کی شودآباد        در  محوطه  دانش  و فن  جای تو خالیست

   اوضاع وطن لازم همبسته گییءماست        در فکر ودراندیشه  ء من جای تو خالیست

   هر چند  بود  اهل سخن بیش درین جا        در  مر تبه ء  فهم   سخن جای تو خالیست

   در ساختن این ملک و در اعمار مجدد        در امن  و  ترقیء  وطن  جای تو خالیست

   در مدرسه ومزرعه و دفتر و فابریک        در هر وجب  خاک وطن  جای تو خالیست

 


February 14th, 2010


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
شعر،ادب و عرفان